In onze maatschappij die gericht is op recreatie en de band met de natuur, stellen we een sterke toename vast van sport- en toeristische activiteiten in de natuur. Vissen, paardrijden, wandeltochten, running, canyoning, klimmen, mountainbiken of kajakken zijn gedemocratiseerd en worden intussen massaal beoefend. Ze vormen dan ook een bloeiende markt voor regio’s met een natuurlijk en landschappelijk toeristisch patrimonium.
Alle soorten omgevingen worden geconfronteerd met die nieuwe trend: stranden, weilanden, waterrijke gebieden, meren, rivieren, paden, grotten, bergen. De uiteenlopende en soms onverenigbare belangen van de traditionele exploitanten van de natuurlijke hulpbronnen (landbouwers, veetelers, jagers), de bewoners, de toeristische exploitanten, de milieubeschermers, de sportievelingen en de natuurliefhebbers zijn soms een bron van conflicten.
De impact op het milieu verschilt afhankelijk van de praktijk en van de omgeving in kwestie.
De vormen van overlast die het vaakst worden vastgesteld zijn:
- vertrappeling
- erosie
- het storen van de fauna (zoogdieren, vogels en vissen)
- opzettelijke of onopzettelijke beschadiging: het uittrekken van planten, brandstichting
- allerhande vormen van vervuiling: voertuigen, afval, watervervuiling
- lawaai
Het wetenschappelijk onderzoek naar de exacte impact van die schade voor de biodiversiteit is erg complex, maar aangezien de genoemde praktijken zich verder uitbreiden, werden er uit voorzorg een aantal reglementen ingevoerd die soms als te beperkend worden ervaren.

De benadering van de overheden en van de milieubeschermers was om bepaalde praktijken te verbieden in beschermde natuurgebieden en om sportactiviteiten te beperken tot een aantal zones die werden « opgeofferd » aan economische belangen. De behoefte om bepaalde praktijken veilig te maken heeft ertoe geleid dat er toegangen werden aangelegd en zones werden ingericht voor bepaalde activiteiten, soms ten koste van de biodiversiteit. Het is constant zoeken naar evenwicht tussen een autoritaire benadering en overleg met de actoren op het terrein, om te komen tot een benadering waarin rekening wordt gehouden met de verwachtingen en de belangen van alle partijen. Met uitzondering van de natuurwandelaars beschouwen de meeste gebruikers de natuur als een economische hulpbron of als een mooi speelterrein, zonder reëel belang voor het milieu. Het risico bestaat dat de natuur omgevormd zou worden tot een beveiligd en afgebakend speelterrein dat is uitgerust voor sportbeoefening, zonder ruimte voor fauna en flora.
Op individueel niveau is het mogelijk om zelf initiatief te nemen om ervoor te zorgen dat de sites toegankelijk zullen blijven en aangenaam om in te vertoeven:
- Respecteer de bewegwijzering in de buurt van en op de site,
- Blijf op de paden,
- Kies voor duurzaam, herbruikbaar materiaal,
- Beheer je afval vooraf, door er zo weinig mogelijk mee te nemen,
- Beheer je afval achteraf, door het terug mee te nemen,
- Vermijd zo veel mogelijk opzettelijke en onopzettelijke schade,
- Sluit je aan bij een vereniging die een site beheert, om te helpen bij het onderhouden, het proper houden en het bewegwijzeren, om op die manier de site van een andere kant te leren kennen.